00:00 / 00:00
Kilka minut czytania
7 stycznia 2018
Przyjęcie, że zmiana jest jedyną pewną rzeczą w naszym świecie, skłania do kolejnej refleksji: stare nawyki prowadzą nas do starych rezultatów. Jeśli potrzebujemy zmienić rezultaty, musimy zmienić się, czyli własne nawyki. Wtedy zmiana innych będzie prostą konsekwencją zmiany, która dokona się w nas samych. Inaczej: jeśli zależy ci na rezultatach zewnętrznych, potrzebujesz doświadczyć transformacji wewnętrznej. Łatwo powiedzieć: myśl pozytywnie! Zobacz szklankę pełną do połowy, a nie od połowy pustą. Pomyśl o przyszłości. Jak? Skoro lęk ciągle sprzęga nas do przeszłości!
Mówią, że różnica między pesymistą a optymistą polega na tym, że optymista widzi szansę tam, gdzie nic nie jest możliwe, a pesymista trudności tam, gdzie możliwe jest wszystko. Czy optymizmu można się nauczyć? Można, bo optymizm to określona perspektywa poznawcza. Wyobraźmy sobie dwie osoby. Jedna, sprzątając po imprezie będzie mówiła: Masakra, ile roboty. Nigdy więcej. Druga powie: Super, ludzie się świetnie bawili. Ważne, że mam kogo zapraszać. Tu z kolei przykład bardziej skrajny: Jedna osoba powie: co za złodziejskie Państwo, takie podatki muszę płacić. Druga powie: jak to dobrze, że płacę podatki, bo to znaczy ze zarabiam. Ta sama sytuacja a różne perspektywy. Paul Arden w książce ;” Cokolwiek myślisz, myśl odwrotnie” zaproponował: „Świat jest taki, jakim ty go widzisz. Więc spójrz na niego inaczej, a twoje życie się zmieni.“ Prawda, jakie proste?
Jeżeli chcesz się ze mną skontaktować w sprawie warsztatów i szkoleń, proszę napisz do mnie. Proszę o kontakt mailowy także w sprawie indywidualnych sesji coachingowych.
Wyobraź sobie, że jesteś na obiedzie i zjadasz fantastyczny posiłek, w tym dwie porcje deseru (może być bezaJ). Przyjaciel przynosi ci kolejny kawałek, prosi, żebyś spróbował i pyta: „Smakuje ci?”. Odpowiadasz: „Tak, jest pyszny”. Wtedy pada kolejne następne pytanie: „Chciałbyś więcej?”, a ty odpowiadasz: „Nie, dziękuję, jestem już pełny”. Smakuje ci,
W życiu człowieka mają miejsce dwa wielkie wydarzenia. Pierwsze to narodziny. Drugie to śmierć. Wszystko pomiędzy - to drobiazgi, mniej lub bardziej znaczące zdarzenia. Większość ludzi rodzi się w szpitalach albo domach. Słyszałam też o porodach w taksówce, na stacji paliw, na promie, w samolocie lub w metrze. Nuda! Ja przyszłam na
„Cholernie trudno jest być kimś wiecznie pełnym entuzjazmu” – napisała mi moja klientka. Frustrował ją powolny rozwój jej własnej firmy. Usiłowała właśnie zebrać kolejne środki, funkcjonowała w trybie maksymalnego zaangażowania w sprzedaż swoich usług. Kiedy przeczytałam tę wiadomość, zaśmiałam się głośno. Praca to moja pasja, ale to nie znaczy, że mnie nie
czytaj
Facebook
Twitter
Apple podcast
spotify
Google podcast
Home