O przywództwie.

Na ostatnim roku studiów psychologicznych uczestniczyłam w seminarium „Psychologia kobiety”. Zajęcia prowadził mężczyzna, prof. Kazimier Pospiszyl. Piękny, mądry, w sztuczkowej marynarce, obiekt westchnień wszystkich seminarzystek (łącznie z piszącą te słowa), autor książki pod tym samym tytułem, jedynej publikacji w polskiej literaturze powojennej na ten temat. Na zakończenie semestru profesor potoczył swoim niebiańskim

Kiedy chcę coś poczuć, słucham muzyki. Kiedy chcę coś zrozumieć, poszukuję sensu w słowach piosenek. Tekst to połowa równania piosenki. Wróciłam niedawno do słuchania Beyonce. Znam wiele utworów tej najczęściej honorowanej artystki, ale dopiero niedawno jej wrażliwość przemówiła ona do mnie w słowach kompozycji: „Best Thing I Never Had”. Słowa piosenki mówią o 

Może doda ci otuchy, że ludzie z pięknie wykreowanym profilem na Facebooku, Instagramie czy LinkedIn też mają problemy. I tak jak wszyscy chcą po prostu przetrwać kolejny tydzień. Wiem, bo sama byłam coachem wielu z nich. Podzielenie się czymś to przejaw wielkoduszności. Dla własnego dobra warto otaczać się ludźmi, którzy dzielą się

Nie ma życia bez strat. Niektóre są rozwojowe: coś tracąc, coś zyskujemy. Takie straty nie wymagają żałoby. Można się rozstać i zejść ponownie: z przyjaciółką albo mężem, partnerem w biznesie. W końcu życie zna przypadki, kiedy ludzie wracają do siebie po latach. Takie straty nie są nieodwracalne. Istnieje jednak całe mnóstwo

Klientka usiadła niepewnie na krześle, nerwowo kręcąc loki z włosów na palcu. Po czym natychmiast się rozpłakała. Zapytałam: „Co się stało? Czemu płaczesz?”. „Mój mąż był utracjuszem, hazardzistą, wpędził mnie w długi. Dziś się rozwiodłam” – odparła ze smutkiem. Z przyjaznym uśmiechem, przechylając lekko głowę zapytałam: „Który raz?”. Nieco zaskoczona odpowiedziała moim pytaniem,

Posiadanie dziecka jest jak tatuaż na twarzy. Trzeba być całkowicie pewnym, nim się podejmie ostateczną decyzję. Byłam dzieckiem chcianym i wyczekiwanym, a mimo to czułam się poniechana przez mojego ojca. Na palcach jednej ręki mogę policzyć nasze wspólne zdjęcia. Na tych, które są w albumie, zawsze wtulam się w jego silne ramiona albo trzymam kurczowo za rękę. Córeczka tatusia. Kiedy miałam sześć lat mój ojciec (był

Nie mam wyrzutów sumienia. Bo nie mam sumienia. Łapię się na tym, że często używam tego zwrotu. Stosuję go śmiechem, żartem w rozmowach z klientami, studentami. W ten sposób rozmawiam też sama ze sobą. Dzięki temu słyszę swoje myśli i upewniam się, czy mój system operacyjny wciąż jest aktualny. Rozmawiam ze sobą,

Trawa po drugiej stronie jest bardziej zielona. Bo jest sztuczna. Kiedyś przyglądałam się podczas współpracy pewnej kobiecie, która z pozoru miała wszystko: wspaniałe kreacje, eleganckie życie, dobrą rodzinę, kilka samochodów i domów, niezłą pozycję zawodową i towarzyską. Na spotkaniach mówiła o sobie, że jest szczęśliwą żoną i matką. A potem ktoś mi

Nie ma nic gorszego niż dolanie do kawy mleka i zorientowanie się po wypiciu łyka, że skwaśniało. Czy ludzie też mają swój termin przydatności do spożycia? A jeśli tak, to kiedy miałby wypadać? W wieku 35 lat? 50? Kto o tym decyduje i z jakiego powodu? Uwielbiam opowieści o ludziach, którzy zabrali się

Ci cisi lisi mnisi lub inaczej: jacy byli moi byli? Moi byli mili byli. Nuda jest groźna, mój umysł potrzebuje nieustającej aktywacji. Chcę myśleć, czuć, tworzyć, działać, angażować się. Nie chcę rozmyślać o rzeczach, które zawaliłam. I o błędach, które mogę popełnić w przyszłości. Najszczęśliwsza jestem, kiedy mogę posuwać się do przodu.